I.

-Powiedzcie jak się poznaliście.-zagaił Liam.

Czarnowłosy popatrzył na dziewczynę, ona tylko lekko uśmiechnęła się i bez używania słów pozwoliła zabrać głos chłopakowi, w końcu byli to jego przyjaciele.

-Pamiętacie jak miesiąc temu nie chcieliście iść ze mną na London Eye?-zapytał chłopak, czworo jego przyjaciół pokiwało głowami.-Właśnie wtedy ją poznałem.-teraz patrzył na dziewczynę.-Siedziała na jednej z ławek i płakała.

-To mogłeś ominąć.-zaśmiała się lekko.

-Nie, bo to najważniejszy moment.-odparł jej chłopak.-Wracając do mojej opowieści, siedziała na ławce i płakała, przez dłuższą chwilę obserwowałem ją.

-Obserwowałeś mnie?-zapytała zdziwiona.

-Możesz mi nie przerywać?-zapytał patrząc na nią z rozbawieniem, ta tylko pokiwała głową i pokazała gestem ręki że zamyka już swoje usta, jak dziecko z podstawówki.-Obserwowałem ją, w pewnej chwili wstała i chciała odejść, bez chwili zastanowienia postanowiłem "przypadkiem" na nią wpaść.

-Czyli to nie było przeznaczenia jak mówiłeś?-zadała kolejne pytanie.

-Letty możesz nie dokładać do tego co mówię swoich "pięciu groszy"?-zapytał.

-Dobrze już dobrze.-odparła i delikatnie oparła swoją głowę o zagłówek sofy.

-Jak już mówiłem wpadłem na nią, a że w ręku trzymałam kubek z niedopitą kawą, latte.-mówiąc to uśmiechnął się tryumfalnie w stronę dziewczyny.

-Jakbyś nie wiedziała, jaką kawę piję byłoby z Tobą źle.-pogroziła mu palcem.

- Kontynuując zawartość pojemniczka wylała się na mnie jak i na nią.

-Dalej mam plamę na tej bluzce.-po raz kolejny dopowiedziała dziewczyna.

Wszyscy zgromadzeni w wielkim salonie patrzyli to na czarnowłosego to na rudowłosą.

Wszyscy wydawali się rozbawieni.

Tylko jedna osoba bacznie przyglądała się Letty.

Dziewczyna starała się nie zwracać na to uwagi, ale wzrok chłopaka po prostu ją świdrował od góry do dołu.

-Oboje wybuchliśmy śmiechem.-mówił dalej czarnowłosy.-Letty zaproponowała że możemy iść do niej, zgodziłem się od razu. Bo znając życie nigdy bym już jej nie spotkał.-mówiąc to złapał chudą dłoń rudowłosej w swoje ręce.-Bardzo dobrze rozmawiało się nam, dużo wspólnych zainteresowań, co najważniejsze uwielbiała wszystko to co ja!-podniósł trochę głos na co wszyscy z lekka przestraszyli się.-Później wyszło tak że zaprosiłem ją na przepraszającą kawę i od tamtej pory umawiamy się.-zakończył swoją opowieść, dając delikatnego całusa w blady policzek dziewczyny.

-Czyli możemy nazywać was parą?-zapytał Harry.

Chłopaka patrzył w oczy swojej wybranki, ona tylko uśmiechnęła się i odwróciła wzrok w stronę bruneta.

-Zdecydowanie tak.-powiedziała i posłała mu szeroki uśmiech.

Wszyscy równo zaczęli krzyczeć i ściskać parę.

Tylko on nie wstał.

-Niall, co z Tobą?-zapytał czarnowłosy patrząc na przyjaciela.

-Nic, chyba jestem trochę zmęczony.-odparł wymijając temat.

-Ale możesz pogratulować Zaynowi.-powiedział szybko Lou.

-Gratuluje.-mówiąc to uściskał tylko chłopaka, w stronę dziewczyny rzucił tylko krótkie spojrzenie.

Po tym jakże wymownym geście blondyn skierował się w stronę schodów.

-Spokojnie on czasami tak ma.-powiedział Liam i posłał rudowłosej szeroki uśmiech.

-Chyba mnie nie polubił.-wyszeptała dziewczyna.

-Oczywiści, że Ci polubił, jest zmęczony to wszystko.-mówiąc to Lou poklepał dziewczynę delikatnie po ramieniu.

-Jest taki piękny dzień, co będziemy robić?-zapytał Harry.

-My.-zaczął Malik, pokazując na siebie i Letty.-Mieliśmy iść do kina.-skończył.

-Do kina w taką pogodę? Oszalałeś!-krzyknął trochę za głośno Lou, czym lekko ogłuszył dziewczynę obok której stał.

-Robimy grilla!-krzyknęli razem z Loczkiem.

-Dzwonię po El.-dopowiedział szybko Louis.

-Po Amandę też?-zapytał Zayn patrząc na chłopak.

-Wypadałoby.-odparł mu i wyszedł z pomieszczenia.

-Kto to Amanta?-zapytał cicho dziewczyna kurczowo trzymając się ramienia swojego chłopaka.

-Dziewczyna Nialla.-odparł jej.

-Nie przepadacie za nią?-zapytała znów.

-To za lekko powiedziane.-odparł, wziął kosmyk włosów które opadały na jej twarz i schował za jej ucho.

Dziewczyna czuła jak jej policzki nabierają czerwonego koloru.

-Lubię jak się rumienisz.-szepnął do jej ucha i lekko je przygryzł.

-Nie tutaj.-mówiąc to odsunęła się od niego.

W tym samym momencie w wejściu do salonu przystaną blondyn.

-Nie przeszkadzajcie sobie możecie robić to w każdym koncie tego domu.-powiedział, a jego wzrok wpatrzony był tylko w dziewczynę.

-Stary przestań, my to nie Ty i Amanda.-odparł mu Zayn, na jego słowa Nialla skrzywił się.

-Masz racje Wy to nie my.-powiedział i poszedł w stronę kuchni.

-Czyli nie zostaniemy przyjaciółmi.-podsumowała dziewczyna.

-Nie musisz być od razu jego przyjaciółką.-odparł jej chłopak i pocałował ją w policzek.

Dziewczyna zawsze myślała, że to Nialla jest tym miłym, ułożonym chłopcem. A właśnie mulat tym bad boy, jak to każdy go opisywał. Oczywiście wiedział od samego początku, kim jest Zayn, ale chciała go poznać takim, jakim jest naprawdę, a nie, jaki jest wykreowany przez wszystkie media jak i przez fanów.

-Ktoś musi iść do sklepu!-usłyszeli donośny krzyk Louisa.

Chłopak w tym samym czasie wpadł do salonu jak burza.

-Tym kimś według dzisiejszego losowania jest Zayn!-krzyknął znów, dzięki czemu dziewczyn rozweseliła się.

-Dlaczego ja?-zapytał zrezygnowany.

-Idź.-szepnęła mu na ucho rudowłosa.

-Pójdziesz ze mną?-zapytał patrząc na dziewczynę.

-O nie!-znów ten charakterystyczny krzyk szatyna.-Ona zostaje ze mną.-dodał.

-Będziesz jej pilnował?-zapytał  znów czarnowłosy.

-Oczywiście jak oka w głowie!-mówiąc to zasalutował jak żołnierz.

-Czekaj  tu na mnie.-szepnął do ucha dziewczyny i wyszedł z salonu kierując się do kuchni, aby dowiedzieć się co ma kupić.

W tym momencie do pokoju wszedł Liam z wielkim uśmiechem na twarzy.

-Co tak szczerzysz swoje zęby Payne?-zapytał Lou.

-A nie wiem, tak jakoś.-powiedział i usiadł między dziewczyną a chłopakiem.

-Ej ja siedzę obok Letty!

-Już nie.-mówiąc to wystawił w jego stronę język.

-Jesteście cudownie.-powiedziała dziewczyna patrząc to na jednego to na drugiego.

Kiedy powiedziała te słowa usłyszała za sobą prychnięcie.

Wszyscy odwrócili się i zobaczyli tam stojącego blondyna.

-Ale jeden zajęty złotko.-powiedział posyłając jej sztuczny uśmiech-Za drugiego bez problemu możesz się brać.-dodał, otworzył drzwi na taras i znikną za nimi.

Dziewczyna momentalnie posmutniała.

-Nie przejmuj się nim.-mówiąc to Liam objął ją ramieniem.

-Dlaczego on się tak zachowuję?-zapytała patrząc na chłopaka.

-Bo nie było bzykanka w nocy.-odparł jej szatyn, a ta prychnęła pod nosem.

-Wiedzę, że ma bardzo ważny powód.-powiedziała i zaśmiała się.

-To co zaczynamy grilla?-zapytał Harry wchodząc do salonu z dwoma miskami.

Jedna była wypchana kiełbaskami, a druga różnymi rodzajami mięs.

-To po co poszedł do sklepu Zayn?-zapytała nagle dziewczyna.

-Nie mamy pojęcia.-odparli równo, a Letty zaśmiała się.

Wszyscy wyszli do ogrodu, na jednym z leżaków siedział blondyn i rozmawiał przez telefon.

-Nialler chodź do nas!-krzyknął Lou, a ten tylko dał mu znak żeby zostawił go w spokoju.

Dziewczyna nie rozumiał zachowania chłopak, tak naprawdę jej nie znał. A traktował ją jak traktował. Można było powiedzieć, że jak szmatę, którą nie była.

Po niecałej godzinie do ogrodu weszła ładna brunetka, do której podszedł Lou przytulił ją mocno do siebie.

-Eleanor to Letty- powiedział Lou.-Dziewczyna Zayna.-dodał, dziewczyna uśmiechnęła się szeroko i podeszła do rudowłosej. Ta lekko zmieszana wstało i podał jej  rękę na przywianie, cicho szepcząc swoje imię.

-Miło mi.-powiedział na sam koniec i obdarował ją wielki uśmiechem.

-Mi również.-powiedziała brunetka.- A gdzie Zayn?-zapytała.

-Wysłaliśmy go do sklepu.-odparł Harry.

-Ale z tego, co widzę macie wszystko.

-Ale on akurat o tym nie wiedział.-zaśmiał się Lou.

-A Nialla?

-Za tobą słońce.-powiedziała blondyn i przytulił dziewczynę.
Letty patrzyła na tą sytuacje z lekkim ukuciem w brzuchu.

Dlaczego ją traktował tak, a ją inaczej?

Może dlatego że Eleanor zna o wiele dłużej niż ją, kto to wie. 

-Gdzie Amanda?-zapytał znów, widać zrobiła to tylko z grzeczności.

-Za chwilę powinna tu być.-odparł.

Rudowłosa, kiedy to usłyszała modliła się w duchu, aby Zayn wrócił przed przyjściem dziewczyny Horana.

Nie chciała być przy tym sam.

Chciała mieć w nim oparcie, jego obecność na pewno wiele by jej dał.

Na całe szczęście w ogródku pojawiła się postać mulata, serce dziewczyny rozradowało się jak za każdym razem, kiedy go widziała na jej twarzy zagościł szczery uśmiech a oczy zaczynały błyszczeć.

Kiedy patrzyła na swojego chłopak, kontem oka widziała minę blondyna.

Zachowywał się jak kretyn, nie on był kretynem.

-Jestem.-powiedział Zayn podchodząc do dziewczyny i całując ją w czubek głowy.

Ta tylko posłała mu wielki uśmiech i zrobiłam mu miejsce na ławce, na której siedziała.

Czarnowłosy przysiadł obok niej i objął ramieniem.

-I jak było?-zapytał.-Nie zjedli Cię?-mówiąc to zaśmiał się.

-Nie zauważyłeś, że nie ma lewej ręki i prawej nogi?-zapytał Lou z powagą.

Zayn szybko pochylił się, chociaż wiedział, że wszystko jest jak w najlepszym porządku.

-Ja tu widzę wszystko na swoim miejscu.-powiedział.

-To tylko atrapy.-odparł mu Harry, w tym momencie wszyscy wybuchli śmiechem, oczywiście prawie wszyscy blondyn siedział wpatrując się tylko w rudowłosą.

-Jestem!-po ogrodzie rozległ się piskliwy głos jakieś dziewczyny.

Jak na komendę wszyscy, oprócz Nialla i Letty powiedzieli pod nosem "o nie".

Na tyłach domu stanęła całkiem ładna blondynka, ale według Letty miała zbyt mocno opaloną skórę i za mocny makijaż.

-No nareszcie!-krzyknął Nialla i przyciągnął do siebie dziewczynę.

Ich pocałunek nie był taki jak pocałunek Lou  i El, którzy tego dnia także witał się w tym ogrodzie.

Oni normalnie pożerali się nawzajem, co ewidentnie nie było smaczne.

-Możecie przestać?-zapytał Harry.

-Jakoś nigdy Ci to nie przeszkadzało.-powiedział do niego blondyn przerywając swoje czułości z niejaką Amandą. Dziewczyna wytarła usta ręką jakby brzydziła się tego, co przed chwilą robiła.

-Gdzie moje maniery.-mówiąc to walnęła się z otwartej ręki w czoło, a po chwili wyciągnęła rękę w stronę rudowłosej sztucznie uśmiechając się.-Amanda jestem.

-Letty.-odarła dziewczyna i uścisnęła lekko jej dłoń.

Po chwili ta dwójka powróciła do poprzedniej czynności, czyli kolokwialnie mówiąc wymiany śliny.

-Wiecie, co może lepiej jak pójdziecie do pokoju, naprawdę nie chcemy patrzeć na to, co macie zamiar za niedługo zrobić.-powiedział Lou.

Blondyn popatrzył na przyjaciela, zepchnął dziewczynę ze swoich kolan i pociągnął ja w stronę wejścia do domu.

Kiedy ta dwójka opuściła towarzystwo, atmosfera momentalnie poprawiła się.

Dziewczyny rozmawiały o najnowszych trendach modowych, polubiły się i to bardzo, a chłopacy dzielili się spostrzeżeniami na temat tego, co dzieje się w tabeli wyników ligi Angielskiej.

-Przepraszam na chwilę.-powiedziała Letty i skierowała się do domu.

Chciała skorzystać z ubikacji pech jednak chciał, że natrafiła na nie zbyt małą przeszkodę….

***


Przepraszam za wszystkie błędy.

Jak pewnie już zauważyliście blog jest pisany w trzeciej osobie.

Zostałam rozgryziona co do koncepcji, ale to tylko w pewnym sensie...

Dacie mi jakiś znak że tu jesteście? 

Proszę o to! 

Chce wiedzieć że mam dla kogo pisać to opowiadanie ;)

Kocham Was ;***

Do następnego ;))

Ten rozdział to taki prezent za to że dziś angielski poszedł mi wyjątkowo dobrze, ale to tylko moje zdanie :P